max.

Yanimdaki kadinlar ananemin evi kokuyor.
Boyle ifadesi guc ama hissi garip bir koku, naftalin gibi ama naftalin degil tam ifadesi belki de eskimis yeni kokusu. Ananemin evi gibi, uzun sure aclmayan sonra biz karistirmak icin acinca etrafa kokular yayan cekmeceler gibi. Hic kullanilmamis basortuler, daha hic serilmemis ama zamandan sararmis masa ortuleri, kirkyilda bir disari cikildigindan fermuari yilda bir aciilan cantalar, askidan arada sirada alinan mantolar yuzunden belki. Belki bunlarla birlesen leziz yemeklerin kokusu, muhtesem tatlilarin kullanilan baharatlarin kokusu, belki hic solmayacak gibi itinayla sulanip muhabbete dahil edilen ciceklerin kokusu. Ne biliyim anlatamadim. Tam da olarak eskimis birlikteliklerin olusturdugu yenilik kokusu . 
Bir metroda yasanabilecek maksimum nostaljiye ulasilmistir, simdi kapilar kapanabilir ve devam edilebilir yolumuza.

.yağan.

yağmurlu havalarda insan ruhlarından bahsetmek istedim birden, dışardan gelen gök gürültüsü veya camı pisleten yağmur damlaları değil derdim.
kalabalık oluyor insan ruhları bu denli havalarda. bir yandan yağmuru çok sevdiğini anlatırken diğer yandan içine basan kasveti yok etmeye uğraşıp duruyor istemsizce. aslında canı hiç bişey yapmak istemiyor birden, iş varsa evde olmak bi film açıp üzeri battaniye ile örtülü, koltuğa gömülü biri olası geliyor hemen. eğer evdeyse de asla bunu yapmıyor ama, yapası gelen birsürü şeyi yok ediyor, yağmurdan mütevelli erteliyor ve sonunda boşluğa dair bir gün olarak kalıyor hafızada. yağmuru çok severim altında yürümeye bayılırım diyor, yağmurda kafasına düşen ilk damlada ya 5tlye semsiye alıyor yada fönlü saçına gelecek zararı düşünüp küfürlerin ardı arkası kesilmiyor.
böyle işte.
kalabalık oluyor yağmurlu havalarda insan ruhları.
birden çok. hiç istemsiz.