üzülmediğimden değil genelde kafam güzel olduğu zamanlarda oluyor bu, birilerinin yanında ağlayamadığımdan belki de. ama ağlayana gülmek elimde olmadan gerçekleşiyor bazen. özür dilerim.
insan nasıl da durgun oluyor neler neler düşünüyor, nasıl olsa böyle olmazdı, şöyle olsa böyle gider miydi bilmem ne bilmem ne diye düşünür halde buluyor kendini. nasıl da saçma şeyler yaşıyoruz aslında bazen, kendini bulamadan geçirdiğin günlerin oluyor. akşam yattığında bile uykuda zorlanmadığın günlerin oluyor. ama hep mi böyle. yok artık.
bazen de aklına gelen gelmeyen herşeyin baskısıyla geçirdiğin yalnızlık hallerin doluyor beyninin loblarına. sağı çalıştırsan hayal üstüne hayal rüya üstüne rüya, solu çalıştırsan kaç gün geçirmiştik kay ay olmuştu kaç saattir yalnızım bilmem ne.
dertten beteri yine dert.
dün sezen konserine gittik, bizi üzdü, oynattı, ağlattı, güldürdü.
ağlamadım ama ağlayana güldüm. üzüldüm ama gerçekten.
bazen düşünüyorum da, gerçekten bir şehire, bir şarkıya, bir söze, bir dosta aşık olmak belki de en iyisi...
ya da; dertlerin en beteri =}
birgün ben ağlarsam sizde gülün lan kabul ediyorum. çok ah aldım, halimin sebebi budur işte.
yalnızlığa alışamayanlara gelsin.
çektiğim acıların demindeyim bu akşam.
pişman desen değilim,
bir harmanım bu akşam..
http://www.youtube.com/watch?v=xpoBa-j8mJI
0 görüş...:
Yorum Gönder